تأثیر سرعت انقباض بر شاخص های منتخب آسیب عضلانی متعاقب تمرین اکسنتریک حاد آسیب زا: مطالعه مروری

زمینه و هدف: انقباض اکسنتریک یا برونگرا از لحاظ مکانیکی کارایی آن بیشتر بوده، اما استراتژی فعال سازی منحصربه فردی را به کار می گیرد که عضله را مستعد آسیب می کند. تارهای نوع ii نسبت به تارهای نوع i جهت آسیب عضلانی مستعدترند؛ لذا به نظر می رسد سرعت انقباض در استرس مکانیکی و میزان آسیب اثرگذار باشد. هدف از این مطالعه مروری، بررسی تأثیر سرعت انقباض بر شاخص های منتخب آسیب عضلانی متعاقب تمرین اکسنتریک حاد آسیب زا بود. مواد و روش ها: با جستجوی مقالات مرتبط منتشرشده در بانک­های اطلاعاتی معتبر نظیر: pubmed، springer، elsevier، sid وscience direct  با کلیدواژه های استاندارد و بر اساس معیارهای تحقیق، تعداد 16 مقاله (1980 تا 2015) به عنوان مقالات نهایی برای مطالعه مروری حاضر انتخاب شدند. نتایج: از مطالعات انجام شده، 10 مطالعه نشان دهنده افزایش آسیب متعاقب تمرین با سرعت انقباض بالا، 5 مطالعه نشان دهنده عدم تفاوت بین تمرین با سرعت بالا و پایین و یک مطالعه حاکی از افزایش آسیب متعاقب تمرین با سرعت انقباض پایین تر بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیقات انجام شده، به نظر می رسد میزان آسیب عضله با افزایش سرعت انقباض اکسنتریک، افزایش می یابد. بااین وجود با توجه به متفاوت بودن زمان تنشن در اکثر مطالعات انجام شده، تمرکز بر عضلات فلکسوری آرنج و متفاوت بودن نیم رخ آسیب عضلانی بین عضلات متفاوت، مطالعات انسانی و حیوانی بیشتری در سایر گروه های عضلانی برای تائید این موضوع که سرعت انجام تمرین اکسنتریک حاد تا چه میزان آسیب عضله را تحت تأثیر قرار می دهد، ضروری است.